O muzeum
Budynek Infułatki
Rezydencja dziekanów kapituły kolegiackiej w Zamościu, zwana Infułatką, została zaprojektowana przez Bernarda Morando pod koniec XVI wieku. Przed 1620 r. rezydencję przebudowano z inicjatywy ks. Mikołaja Kiślickiego, pierwszego dziekana – infułata zamojskiego. Jest to budowla wzniesiona na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, dwukondygnacyjna, zwieńczona dachem łamanym czterospadowym z lukarnami.
W północnej fasadzie przy prawym narożniku znajduje się manierystyczny portal architektoniczny zamknięty przerwanym łukowatym naczółkiem zwieńczonym kartuszem z herbem fundatora Prus pod infułą z inicjałami NKDZ (Nicolaus Kiślicki Decanus Zamoscensis). Okna parteru zdobią kamienne renesansowe obramienia. We wnętrzu na parterze zachowały się sklepienia kolebkowe z lunetami oraz krzyżowe z dekoracją listwowo-sztukateryjną z herbem Prus w zworniku oraz kamienne portale.
Wystawa Fabrica Ecclesiae
Wystawa umieszczona w rezydencji Infułatów przybliża zjawisko określane łacińskim mianem Fabrica Ecclesiae. Obejmuje ono całokształt przedsięwzięć związanych z budową, wyposażeniem i funkcjonowaniem najważniejszego kościoła Ordynacji Zamojskiej – dawnej kolegiaty, a od roku 1992 Katedry w Zamościu.
Budowa przedstawiona jest tu w aspekcie historycznym, artystycznym i technicznym, wiąże się ściśle z postacią fundatora Jana Zamoyskiego, wielkiego hetmana i kanclerza Rzeczypospolitej oraz włoskiego architekta Bernardo Morando.
Według tradycji to właśnie w tym domu mieszkał i pracował projektant Zamościa, a miasto oraz katedra, które stworzył to perły architektury europejskiego renesansu.